Een heleboel niks!

Op maandag 11 april 2016 ben ik uit Santa Teresa vertrokken naar Jaco. Eerste stop was weer Montezuma net als bij de snorkeltour. Dit keer ging de speedboot niet naar Tortuga eiland maar naar Playa Herrada bij Jaco. De volgende stop deze trip. Bij het boarden van de boot kwam ik bekende tegen niet alleen had ik dezelfde kapitein als bij het snorkelen maar ook kwam ik Sam en Gotham weer tegen. Het is niet altijd leuk om mensen opnieuw tegen te komen maar bij Blue Trailz in Tamarindo was het zo gezellig dat ik blij was ze te zien en dit keer was ook de beste vriend van Gotham, Jason erbij. Samen zijn we naar Room2Board gegaan in Jaco. Daar heb ik s avonds met de nodige stress mijn eerste blog geschreven. Ik ben al geen fan van computers maar als ik al vier weken geen computer heb aangeraakt is het een ramp. Ik heb drie man hulp nodig gehad maar het eerste, tweede en derde blog waren een feit. Gemiddeld ongeveer 2 uur overgedaan maar sneller naar het einde aangezien ik weer begon te wennen aan computers. De rest van de avond gekletst met Sam, Gotham, Jason en Wendy in de bar van het hostel.

Dinsdag 12 april 2016: een dag van eersten. Samen met Gotham en Jason s ochtends mijn eerste yoga klas gehad van Laura. Ik hield mijn hart vast voor mijn zwakke knieen maar dat ging verbazingwekkend goed. Ondanks dat ik niet de lenigste van het stel ben was het stretchen toch wel ontspannend. Maar als dan de elementen van de natuur worden bedankt dan ben ik snel weer op aarde. Het was fijn maar ik ben nog niet om. Ik ben denk ik nog te rustenloos en dan dat geadem de hele tijd. Nee Yoga is niet mijn ding al zou ik misschien nog wel vaker de rocking boat doen. Tijdens de Yoga les kwam de kleine aardbeving van die ochtend ter spraken. Ik had blijkbaar mijn eerst aardshock gehad maar niks van gemerkt dus vind het persoonlijk niet tellen. Na de Yoga besloten Gotham, Jason en ik te gaan ontbijten in de GreenRoom. Een top plan want het ontbijt was geweldig. Gotham en Jason gingen terug naar het hostel en ik wilde nog even naar de supermarkt dus spraken we later af in het hostel. Echter op de terugweg naar het hostel gebeurde er nog iets voor de eerste keer in mijn leven. Ik ben aangevallen door een vogel. Ik liep net de mooie oranje hibicus te bewonderen toen ik in mijn ooghoek iets aan zag komen. Het voelde als een kopstoot en zowel mens als vogel kunnen het navertellen maar het was zeker bizar. Na terugkomst heb ik lekker bij het zwembad gechilled en natuurlijk de glijbaan geprobeerd om vervolgens mijn om 15.30 uur richting de zee te begeven voor mijn eerste zelfstandige surfervaring. Het werd een pittige. Eerst pakte de golf mij in plaats van andersom. Daar zit je dan in een wasmachine en op een gegeven moment denk je toch wanneer komt hier een eind aan want ik kan niet langer mijn adem in houden. Na deze ervaring besloot ik het bij de iets kleinere golven te houden ervoor. En dat ging super! Ik heb meerdere golfen gepakt en verbaasde mijzelf hiermee. Surfen valt best mee al is het wel hard voor de heupen vooral als je puntige heupen heb want de volgende dag was mijn ene heup bont en blauw en ook de knieen voelde beurs. Maar het schijnt er allemaal bij te horen als je surfer wilt worden. Voor het eten zijn we met de 5 van de avond ervoor terug gegaan naar de GreenRoom. Onder begeleiding van Cone met zijn live muziek genoten van een leuke avond. Bovendien was Shannon aan het werk die ik nog kende van Casa Zen in Santa Teresa.

Woensdag 13 april 2016: een blauwe woensdag. Zoals ik al zei werd ik wakker met een blauwe heup maar het was ook de dag dat ik afscheid moest nemen van Gotham, Sam en Jason en uiteindelijk ook Wendy. Wendy en ik zijn nog even wezen shoppen maar na 13.00 uur moest ik toch echt op zoek naar nieuwe vrienden. Gelukkig vond ik deze snel in Sam, een echte surfdude uit USA, hij bleek half Nederlands te zijn en dit bleek wel uit zijn liefde voor voetbal. Na een kort gesprek liet ik hem maar voetbal kijken en ging ik naar mijn kamer om mij klaar te maken voor het zwembad. Dit duurde echter 2 uur omdat ik in mijn kamer John tegen kwam. John was daar opbezoek bij zijn zoon Caleb die werkte in het hostel. John heeft een Nederlandse achternaam, namelijk Brabant, en zo begon het gesprek. Uiteindelijk zijn vele onderwerpen voorbij gekomen zoals windmolens, aangezien John een lobbiest is voor het milieu en daar nu meebezig was, maar ook heel veel andere politieke onderwerpen. Blijft toch lekker om af en toe een dieper gesprek te voeren dan "hi, where are you from and where are you going" en dat dit met een Amerikaan was verbaast mij misschien nog wel het meest. Niet veel Amrikanen zijn bijster slim of hebben kennis van de wereld maar goed met John kon ik lekker kletsen.

Donderdag 14 april 2016: Relax zwembad dag. Heerlijk weinig gedaan. Alleen gezwommen, gegeten en met John gekletst. In de avond kwam er eindelijk een lang verwachte regenbui in dit gebied. Dit betekende ook gelijk onweer en stroomstoringen.

vrijdag 15 april 2016: Jaco naar Quopos. Na wakker te zijn geworden op een bloederig kussen, blijkbaar ben ik een echte killer als ik slaap kon ik mij op gaan maken voor mijn eerste busritje met het openbaar vervoer. De bussen rijden hier over het algemeen op tijd of soms zelfs te vroeg maar de mijne kwam natuurlijk een half uur te laat. Om 11.00 uur stapte ik op de bus in Jaco om vervolgen om 12.35 uur uit te stappen in Quepos. Na een kleine dwaling zoals ik dat ook altijd deed in Australie wist ik het hostel de Wide Mouth Frog te vinden. Opnieuw een hostel met zwembad en dat is nodig in deze hitte van ongeveer 37 graden. In de avond de lokale farmersmarkt bezocht samen met mijn kamergenoten Frieda (Duitsland) en Delphine (Eventmanager, Montreal) en daarna nog even uiteten geweest met zijn drieen.

Zaterdag 16 april 2016: Al mijn kamergenoten zijn vroeg uit de veren en aangezien ik ook vroeg op ben daardoor besluit ik ook maar naar Manuel Antonio Nationaal Park te gaan. 8.30uur stap ik het park binnen. Ik besluit eerst alle routes te wandelen en daarna het strand op te zoeken. Onderweg zijn er superveel toeristen in groepjes die dieren spotten hoog in de boom. Ik pik natuurlijk ook nog wat dieren mee zoals een Ree, Luiaards, Hagedisjes, Leguaanen en mooie tropische vogels. Bij een kruising kom ik mijn kamergenoot Delpine tegen en we besluiten samen alle paden te bewandelen. We komen op mooie uitkijkpunten en zien een luiaard heel goed. Daarnaast zijn we veel Goaties tegen gekomen; een soort combinatie van een rat en cavia, Leaf Ants, verschillende wasberen en de groene hagedis, die ik toevallig in Jaco nog had gespot op de rand van het zwembad. Rond een uur of 13.00 besluiten we op Play Espadilla Sur te chillen en een frisse duik te nemen. om 15.40uur stap ik weer op de bus terug naar Quepos. Om de dag goed af te sluiten gaan Delphine en ik nog even uiteten om vervolgens weer vroeg in bed te duiken zoals het hier bijna overal gaat. Je leeft echt met de zon en de maan. Als de zon op is wordt iedereen al wakker en zodra het donker is, is het vechten tegen de slaap. Ik rek het meestal van beide kanten met 2 uur op dus ga er gemiddeld om 8.00 uur uit en rond 22.00 uur in.

Zondag 17 april 2016: Hostel Zwembaddag. Al mijn kamergenoten zijn vertrokken en na het volgen van de Fedcup dames besluit ik te chillen bij het zwembad en helemaal niks te doen de rest van de dag. Het enige gezelschap die ik krijg is van de Rottweiler die hier in het hostel woont. De wederzijdse haat tussen katten en mij heb ik ook met honden alleen dan met liefde. Uit het niets komt die grote lieve Rottweiler even aandacht vragen door zijn kop tegen mijn t-shirt te vegen. Het was heel lief maar het shirt kon wel gelijk in de was. Het grappige is dat er een bordje hangt "Rottweiler on duty" maar ik heb nog nooit zo een tamme, lieve Rottweiler gezien. Dit beest doet geen vlieg kwaad. De aanblik is dus blijkbaar genoeg om indringers buiten te houden. In de avond kom ik er achter dat ik geen nieuwe kamergenoten heb gekregen waardoor ik de dorm voor mijzelf heb. Heerlijk zo een onverwacht moment van pŕivacy na ongeveer 5 weken reizen.

Maandag 18 april 2016: dagje strand. Een dorm voor mijzelf doet mij goed. Ik word later wakker dan normaal en besluit naar het strand van Manuel Antonio te gaan. Daar deponeer ik mijzelf op een strandbedje om mij de rest van de dag niet meer te bewegen met uitzondering richting zee voor de nodige verkoeling. Dat is niet waar ik ben ook bewogen toen er een Luiaard van dichtbij te bewonderen was. En het is weer waar hoe ik de meeste dieren onderweg en bij toeval tegen kom waar in de NPs geen dieren of hoog in de boom dieren zitten. Ik heb dus ook een mooie close-up kunnen maken van een twee-tenige, na die van de drie-tenige in Tortuguero eerder. Missie geslaagd volgens velen.

Dinsdag 19 april 2016: Niks. Het is vandaag de dag van niks doen met uitzondering van een blog schrijven en fotos op een USB zetten. Het is bijkomen van de afgelopen weken en opladen voor de druk verwachtte aankomende week. Ik vertrek morgen naar Uvita om de waterval te bezoeken en dan begeef ik mij al snel richting Corcovado NP waarin ik van plan ben veel te gaan doen. Ik verheug mij steeds meer op Corcovado aangezien vele mensen dit zien als het beste stukje van Costa Rica. Saving the best for last! Ik benieuwd wat het gaat worden maar mooi wordt het vast en zeker. De tijd is wel ongelooflijk snel gegaan nog maar 1 week te gaan hier in Costa Rica. Ondanks dat ik nog naar de USA ga voelt het als een einde. Deze backpacktrip voelt niet als een reis maar als twee reizen en de eerste is al bijna om. Maar nu eerst nog even extra genieten van de natuur hier in Costa Rica voordat ik in de hectiiek van de grote stad terecht kom in de USA.

Hopelijk tot snel maar ik verwacht het volgende blog pas weer als ik in de VS zit.

Pura Vida!