Interesting people?!

Kia ora,

Over de helft al weer van mijn trip in Nieuw-Zeeland. Volgende week stap ik al weer op het vliegtuig naar huis. Crazy! Maar daar wil ik nog niet aan denken. Deze week weer veel gedaan. De Kiwiexperience is super! Afgelopen week weer terug op de bus gesprongen waar ik eerder op zat. Mijn ouwe/nieuwe vrienden weer terug. Hoera! Wat betreft de reputatie van kiwitrip is niet veel van waar. Alleen de helft het is niet alleen maar 18 jarige op de bus de gemiddelde leeftijd op onze bus was 23 jaar dat betekende dat ik een van de jongste was. Zoals al zo vaak is gebleken tijdens mijn reis door Australië. De andere helft is wel waar. Het is een groot feest! Afgelopen week een paar zeer interessante mensen ontmoet maar daar vertel ik meer over in mijn dag tot dag report.

Zondag 13 maart, van noord naar zuid. Vandaag vroeg op want er moest een ferry gepakt worden van Wellington (Noord-eiland) naar Picton (zuid-eiland). Ik heb een zeer slecht nachtje gehad want in mijn 6 beddenkamer lagen 2 snurkers. Ik ben aan vrijwel elk geluid gewend behalve gesnurk. Daar kan je niet aan wennen. Als je begint te luisteren kan je niet meer stoppen. Vreselijk!!! Terug naar de ferry. Het was zo’n 3 uurtje varen door prachtig landschap waar ik niet veel van mee heb gekregen om dat ik in slaap ben gevallen. Het laatste stuk door Cook Street heb ik wel gezien en was prachtig. Ik kan mijn ogen nog steeds niet geloven hier in Nieuw-Zeeland. Het is gewoon te mooi. Maar terug naar mijn dag. ’s Middags een picknick lunch bij de Pelorus brug om vervolgens rond 15.00 uur aan te komen in de Fern Lodge mijn accommodatie voor 2 nachten. Eerst boodschappen gedaan voor mijn wandeling door Abel Tasman National Park van morgen en daarna dacht ik even naar het middelpunt van Nieuw-Zeeland te wandelen. Natuurlijk op mijn flipflop aangezien die zowat aan mijn voeten zijn gegroeid. Het was iets pittiger dan verwacht maar ik heb het middelpunt bereikt. Daarna moest ik mijn terug haasten om op tijd te zijn voor de bierproeverij. Erg grappig, smakelijk en vies tegelijkertijd. Daarna was het tijd voor een steakdiner met cheesecake toetje. Het begint al op een echt vakantie te lijken.

Maandag 14 maart, Abel Tasman. Vandaag vroeg op staan in de meeste zonnige stad van Nieuw-Zeeland, Nelson. ’s Ochtend bijna in de verkeerde bus gestapt omdat de busschauffeuse zei dat wij op haar toer zaten. Geen idee waarom maar gelukkig kwam net op tijd de juiste bus. Uiteindelijk in de juiste bus werden we gedropt in Kaikteriteri in Abel Tasman National Park. Daar werden we opgehaald door de watertaxi. Na de zeehonden te hebben gezien werd de wandelgroep in Tonga Bay gedumpt. Daarna zijn we door het mooie park geloven naar Bark bay. Daar een snelle duik genomen en geluncht. Na de lunch doorgelopen naar Torrent Bay. Onderweg nog een klein ongelukje gehad in de groep. Een van de meiden is op haar hoofdgevallen. Natuurlijk heeft iedereen een EHBO kit maar niet in zijn kleine rugzak. Na haar op te hebben gelapt zijn we doorgelopen naar Torrent Bay waar we weer werden opgepikt door de watertaxi. Rond 18.00 uur waren we weer in het hostel en werd ik herenigd met mijn oude busgenoten. Super leuk! Na een frisse douche kwam ik er achter dat een van mijn kamergenootjes hoofdluis had maar ik heb er gelukkig last van gehad. Heeft toch zo zijn voordeel om altijd vies en vet haar te hebben.

Dinsdag 15 maart, oude busje. Lekker vroeg op vol goede moet want ik mag terug op mijn oude bus met buschauffeur Matty. Na een ontbijt en boodschappen stop zijn we naar het prachtige Nelson Lake gereden. Helaas was het weer niet heel goed dus ben niet in het water gesprongen maar de foto’s zijn wel heel leuk en mooi geworden. Na de Lake zijn we naar Buller Advernture tour gereden waar ik de verleiding van een Jetboat ritje niet kon weerstaan. Super gaaf! Een beetje duizelig en best wel nat. Kortom geslaagd! Na dit avontuur werden we afgezet bij hostel en zijn e gaan barbecueën. Lekker maar natuurlijk te veel. Ook heb ik mij er eindelijk naar kunnen zetten om de was te doen.

Woensdag 16 maart, Themafeest. Vandaag een regenachtige dag dus de eerste stop was een korte. In plaats van de hele wandeling zijn we snel op en neer gelopen naar de zeehonden kolonie van Cape Foulwind en daarna terug naar parkeerplaats voor een warme chocolademelk. Daarna zijn we naar Irimahuwhero viewpoint gereden voor een snelle foto om vervolgens te lunchen in Punakaiki. Daar na moesten we ons voorberieden op ons themafeest door in Greymouth bij het leger des heils ons kostuum samen te stellen. Het thema was Opa en Oma. Rond 16.30 uur waren in hotel Lake Mahinapua. Absoluut bagger weer en niks te doen. Al snel was het eten klaar en na het eten was het verkleed tijd. Iedereen zag er super uit maar ik vond niet veel aan het feest. Ik irriteerde mij aan een paar mensen dus heb niet laat gemaakt. Bovendien is het morgen St. Paddy’s day en dat is ook groots in Nieuw-Zeeland.

Donderdag 17 maart, St Paddy’s Day. Vandaag in absoluut noodweer en met kater de bus in naar onze eerste stop de Bushman Centre. Dit is een museum over het echte leven van echte mannen voor toerisme er was. Zeer aparte humeur maar wel leuk. Daarna waren we al snel in Franz Josef om rond 13.00 uur in te checken in het hostel. Erg leuk feitje ene Prins William is ook in Franz Josef maar voor de rest kan ik niks zeggen. Na wat te hebben gewandeld in Franz Josef ben ik lekker gaan relaxen in de Spa pool of zoals ik het zou noemen een Jacuzzi. Na de spa was het douche, verkleden voor St. Paddy Day en naar de bar/restaurant om te eten en te drinken. Mijn eerste St. Padday Day was zeer geslaagd. Veel leuke dan het themafeest van gister.

Vrijdag 18 maart, Franz Josef Gletsjer. De dag begon zeer goed met een hemelblauwe lucht en geen regen maar zoals je misschien al vermoet zal het later die dag veranderen. Ik zal bij het begin beginnen. 9.15 uur moest iedereen inchecken, instructies krijgen en verkleden voor de hele dag op de Franz Josef Gletsjer. Het begon nog goed met de wandeling naar de Gletsjer maar al snel op Gletsjer begonnen het te regen en laat ik het zo zeggen het is niet meer gestopt. Daar ging het prachtige uitzicht. De Gletsjer was nog steeds prachtig en het was super raar om op ijs te lopen. Gaaf!!! De Franz Josef Gletsjer is de 5 na grootste in Nieuw-Zeeland en smelt 1 meter per week. Ik ben tot 800 meter gelopen en op dat punt was de gletsjer zo’n 150 meter diep qua ijs. Ik mag misschien niet klagen maar ik vond het koud. Het was slecht 9 graden vandaag op de gletsjer. De regen hielp hier ook niet bij want ondanks een regenpak was alles door en door nat. Elk regenpak kan ook maar een bepaalde hoeveelheid aan en die was blijkbaar bereikt. Ik heb dus lekker gebikkeld vandaag. Daarna lekker gedouchte, alles ter droge gelegd en naar de bar gegaan voor een diner en drankje.

Zaterdag 19 maart, Wanaka. Vandaag alles nog nat in moeten pakken. Ondanks mijn pogingen met de haardroger om mijn dag rugzak droog te krijgen was ook deze nog nat. Helaas kwam ik er al snel die morgen achter dat ook mijn fotocamera niet geheel ongeschonden uit de strijd is gekomen. Bij de stop voor de postkaart foto van Lake Matheson kwam ik er achter dat er vocht in mijn lens zat. Na een paar wazige foto’s heb ik mijn kamer weer droog gekregen en mijn postkaart foto kunnen maken. Na de foto stop was het tijd voor een lunch stop in het plaatsje Haast. Ik vond het erg komisch maar de rest begreep het niet zo. Tijdens de busrit werd de Canyon Swing in Queentown verloot en wie heeft die gewonnen? IK! Maar ja ik ben een grote schijtert dus ik had hem belooft aan Sam. Veel mensen op de bus konden niet geloven dat ik het zomaar weggaf aan hem maar ik had daar een redenen voor. Hij is de meest indrukwekkende persoon die ik heb ontmoet tijdens mijn reis. Ik heb een goed gesprek met hem gehad en kwam er achter dat hij 3 jaar lang tegen Leukemia heb gevochten. Hij is inmiddels pas 19 jaar en het werd op zijn 13e werd ontdekt. Dat verhaal liet mij wel even slikken maar ik liet het natuurlijk niet merken. Hij wilt geen medelijden. Hij heeft nu eindelijk tijd om te genieten van het leven en te reizen. Hij reist samen met een vriend rond en is ook al in Zuid-Afrika geweest om de hoogste bungy te doen. Hij wilde het zo graag hebben en ik niet. Bovendien gaf het mij een goed gevoel en laat het zien hoe kort het leven kan zijn. Dus geniet! Na de verloting de film Cars gekeken maar helaas het einde niet kunnen zien omdat de dvd-speler in de bus het begaf. Na wat foto stops zijn we rond 16.00 uur ingecheckt in het hostel in Wanaka. Na wat te hebben rond gelopen ben ik de TVkamer ingegaan waar net de film Zorro was begonnen. Lekker relaxed film gekeken om mij daarna naar de bar te begeven voor mijn avondmaal en een paar drankjes.

Zaterdag 20 maart, Queenstown. Vandaag richting Queenstown mijn laatste stop in Nieuw-Zeeland na het wegvallen van Christchurch na de aardbeving. Ongelooflijk hoe snel het is gegaan. We hadden geister besloten om vandaag in de bus een verjaardag te vieren op de manier zoals Kiwi’s doen als ze 5 jaar zijn. Er was echter niemand jarig maar dat liet ons niet tegenhouden. De hele bus was versierd met slinger en ballonnen. Daarna hebben we Fairybread gehad gevolgd door wat wij zouden noemen knakworstjes. Om daarna een stop te maken bij Puzzle World. Een echt kinderfeestje. Na wat hersenkrakende activiteiten hadden we nog een paar stopt te gaan voor Queenstown. Eerste stop was bij Mrs Jones fruitverkoop om wat vitamines naar binnen te werken. Daarna was het tijd voor actie. De volgende stop was AJ Hacket’s Bungy op de Kawarau burg. Een paar uit de bus zijn gesprongen maar ik voelde mij niet geroepen. Grote schijtert die ik ben! Misschien tijdens mijn midlife crisis! De allerlaatste stop met de bus was voor het meer van Queenstown om een groepsfoto te nemen. Daarna werden we afgezet bij onze hostels. Vanavond het een soort van afscheidfeestje. We gaan eerst met zijn alle pizza eten en dan een avond uit. Ik kan het niet te laat maken want ik ga morgen naar Milford Sounds en volgens Matty mag je dat niet met een kater doen.

Ik heb veel beleeft, gezien en gehoord. Ik vind Nieuw-Zeeland geweldig maar het einde komt nu snel in zicht. Aanstaande donderdag vlieg ik alweer terug naar Sydney maar omdat Christchurch centrum nog plat lig word ik daar woensdag avond afgezet bij de luchthaven om daar mijn avond te spenderen. Gelukkig vlieg ik al om 7.00 uur ’s ochtends en kan ik redelijk snel inchecken. Daarna is het tijd voor mijn aller, allerlaatste dagen in of eigenlijk dag in Australië. Werkelijk waar ik weet niet waar de tijd is gebleven. Ik kan mijn nog zo goed herinneren de dag dat ik vertrok en voordat iedereen het weet sta ik straks alweer in Nederland.

xxx,
Nicole