Onwennigheid kent geen tijd!
Door: Nicole van der Wilt
Blijf op de hoogte en volg Nicole
12 April 2016 | Costa Rica, Jacó
Hoi interesseerde!
Allereerst sorry dat het zo lang duurde (4 weken) voordat ik blog schreef maar ik beloof dat ik de komende dagen een inhaalslag ga maken. Ik heb eindelijk een computer weten te bematigen en het voelt zeer onwennig. Ik besef ineens hoe lekker het leven is zonder een computer. Maar goed … mijn eerste week in Costa Rica.
Het begon allemaal een beetje tijdens mijn overstap in Houston, Texas. Twee uur voordat je door de hele visum controle ben om alleen maar over te stappen maar ik was in Amerika en er ware nook echte cowboys op de luchthaven dus toch het Texas gevoel. Tijdens de stopover een kleine dip gehad. Vliegen naar terug in de tijd geeft je toch altijd een super lange dag. Uiteindelijk kwam ik, na nog een korte vlucht van Houston naar San Jose van drie uur, om 22.30 uur aan in hostel Bekuo. Heel erg moe ben ik gelijk naar bedgegaan. De volgende dag kwam ik erachter dat ik in Costa Rica alleen gebeld kan worden en niet kan bellen. Iets met contracten ofzo maar gelukkig is er overal wifi.
Woensdag 16 maart 2016 was dus uiteindelijk mijn eerste “echte” dag in Costa Rica en mijn eerste stap was de lokale currency pinnen. Ik naar de pinautomaat en toen moest ik een bedrag in toetsen: 30.000 leek mij wel genoeg. Ik was even vergeten te checken wat de wisselkoers is. Normaal pin ik grote bedragen om de kosten voor het pinnen in het buitenland te drukken maar dit keer dacht ik een groot bedrag te pinnen het was echter ongeveer 50 euro. De rest van de dag de stad een beetje verkent en het Museo Nacional de Costa Rica bezocht. Het museum stelde niet veel voor en de stad eigenlijk ook niet. Het is total niet toeristisch, dit bleek ook wel uit het feit dat er geen engels wordt gesproken maar alleen Spaans. De meeste toeristen slaan San Jose dan ook over. Maar ja, ik was hier een paar dagen dus het beste ervan maken. Bovendien wilde ik op mijn gemak bijkomen van de vlucht. De rest van de dag beetje op de bank gechilled met eigenaar Brain.
Donderdag 17 maart 2016: Vandaag de meest toeristisch aantrekkelijke dingen bezocht: het Jade museum en de souvernirstraat tegen de middag was ik alweer terug in het hostel. Daar was ik aan het chillen toen ik door de medewerkers die niet werkte werd meegevraaagd voor een lunch. We gingen naar de universiteit om goedkoop te lunchen en vervolgens werden er nog wat boodschappen opgepikt in de wijk San Pedro waaronder wiet. Ineens ging iedereen geheimzinnig doen en ik vroeg wat er was bleek dat ze wiet wilde hebben. Ik moet toch altijd lachen om die geheimzinnigheid. Het is overduidelijk namelijk dat er super veel wiet wordt gebruikt in Costa Rica en iedereen weet het maar legal is het niet. Thank god voor Holland!
Vrijdag 18 maart 2016: Ik vertrek vandaag naar Puerto Viejo aan de Caribische kust van Costa Rica. De afgelopen dagen in San Jose waren relaxed vooral door het chillen hostel en vooral zijn eigenaar Brain. Ik besefde de afgelopen dagen ook dat ik niet wakker werd van de stadsgeluiden maar vooral van de vogels die fluiten en alle andere onbekende natuurlijke geluiden van Costa Rica. Ik werd om 6.45 uur opgepikt door Erik van Caribe Shuttle, we reden door het Nationale Park Braulio Carrilo of beter gezegd we slopen door het NP. Toch apart om in een file te staan in een NP, maar dat krijg je omdat alles een weg elke kant op is. Rond 12.00 uur aangekomen bij Puerto Viejo bleek mijn eerste keus voor een hostel vol te zijn dus op naar Rocking J’s waar de hippies van tegenwoordig leven. De meeste mensen slapen in een tent of hangmat maar aangezien ik net begon heb ik bij een dorm gehouden. Ik ben gelijk de zee ingedoken en deze bleek heerlijk warm te zijn. Later die dag bij een afscheidsceremonie geweest van een medewerker van het hostel. Super mooi om te zien hoe het vlot brandend de zee in ging. Zet je weer even met beide benen op de grond.
Zaterdag 19 maart 2016: De ochtend begon met regen en ik mij net voorgenomen om een fiets te huren en naar Manzanillo te fietsen. Uiteindelijk werd het droog en kon ik van start. In een uur tijd heb ik 12 km gefietst end at in de bloedhitte en bergje op en bergje af. In Manzanillo lekker tussen de lokals op het strand gelegen om tegen 14.00 uur weer terug te gaan fietsen. En het deed al pijn. De laatste kilometer waren zeer pijnlijk voor de poes. Dat krijg je als je 24km gaat fietsen terwijl je het niet gewend ben.
Zondag 20 maart 2016: reisdag van Puerto Viejo naar Tortuguero. Je wordt eerst naar Moin gebracht om vervolgens ongeveer vier uur op een ongemakkelijk stoeltje in een boot te gaan zitten. Gelukkig was er een pause tussendoor en was de natuur adembenemend mooi. Een geweldig cadeau was de luiaard die heel goed in het zicht hing. Nu besef ik pas hoe uniek het was. Naast de Sloth (luiaard) heb ik ook nog een stuk of 8 brulaapen, 3 capacijnaapjes, koeien die badderen, hagedis, leguaan en vele tropische vogels gezien. Dit is toch geweldig end at terwijl ik gewoon onderweg was naar een volgende bestemming. Rond 14.00 uur kwamen aan in Tortuguero, een plaats bekend om zijn schildpadden die jaarlijks terugkeren om hun eieren te lggen op het strand. Deze plaats is alleen per boot bereikbaar maar kon ik niet overslaan vond ik. Ondanks dat later bleek dat er meer plaatsen in Costa Rica zijn waar de schildpadden hun eieren leggen.
Maandag 21 maart 2016: Canoe toer. Erg vroeg in de morgen in een kano om de vele dieren van Costa Rica te spotten. Van 6.00-9.00 rondgevaren in de regen maar superveel dieren gezien en gehoord. Weer de brulapen en capicijnenaapjes, wat unieke vogels, 5 kaaimannen, 4 toecans en de rivierschildpad. Een mooie en geslaagde morgen ondanks het weer. De rest van de dag gechilled in het Aracari hostel met Cynthia (Belgische). Tijdens het hangen kregen we in de tuin van hostel gewoon de hummingbirds en toecans cadeau en toen we besloten het Nationale Park in te gaan via de illegal manier kwamen de gids Mogli tegen die ons nog even wees op een slangetje en een sloth. Bovendien haalde hij nog even een cocosnoot uit de boom voor ons om op te drinken op het strand. Door Mogli zijn we uiteindelijk het NP niet ingegaan maar hadden we toch nog even wat dieren meegepakt. Die avond hebben Cynthia en ik het over terrorisme. Cynthia zei het elk moment te verwachten terwijl ik het allemaal overdreven vind en het zal wel overwaaien. Helaas kreeg Cynthia de volgende dag gelijk.
Dinsdag 22 maart 2016: Wakker worden je sociale media checken en alleen maar berichten over een terrorisme aanslag in Belgie lezen. Dat is toch altijd even schrikken vooral door het feit dat Cynthia en ik het er toevallig de avond ervoor nog over hadden. Het komt steeds dichterbij zo lijkt het. Ik heb nog nooit van Zaventem gevolgen maar Cynthia een paar weken ervoor nog. Het lijkt mij toch erger als het op een plek gebeurt waar je welis komt. Ik besefde mij ook gelijk dat ik in Costa Rica veiliger ben dan in Nederland waarbij ik elke dag bijvoorbeeld op Utrecht Centraal kom. Het regent vandaag veel in Tortuguero dus ik besluit tussen de buien in naar het het Schildpadden centrum te gaan. Het is nog geen seizoen voor de schildpadden om te komen dus de video en uitleg in het centrum vormde ook gelijk het hoogtepunt. Wel nog even geleerd dat er afgelopen jaar 28 leatherbacks hun eieren kwamen leggen en 20.000 groene schildpadden dit doen. De grote leatherback is du seen stuk zeldzamer om te zien. De eerste had zich dit jaar wel al gemeld maar de kans dat je er nog een ging zien zo vroeg in het seizoen was nihil. De schildpadden worden tijdens het graven van het gat voor hun eieren door de medewerkers van het centrum getagd. Hierdoor weten ze bijvoorbeeld dat de schildpadden om de 2 a 3 jaar terugkomen om hun eieren te leggen op het strand waar ze geboren zijn. Een uniek moment want dit is het enige moment dat de zeeschildpad de zee verlaat. Na weer een fikse bui mij toch droog naar het hostel weten te verplaatsen waar ik de rest van de dag vertoefde en mijn tas weer inpakte want morgen vertrek ik landinwaarts richting La Fortuna en de Arenal Volkaan.
Dit waren mijn belevenissen van de eerste week in Costa Rica. Het is heerlijk warm met hier en daar een tropische bui maar ja dit groene land is natuurlijk om een reden zo groen. Het is tot nu toe alleen nog maar genieten. Pura Vida! Zeggen ze hier en dat klopt helemaal. Ik kan niet anders zeggen dan dat het leven hier inderdaad Pura Vida is.
Allereerst sorry dat het zo lang duurde (4 weken) voordat ik blog schreef maar ik beloof dat ik de komende dagen een inhaalslag ga maken. Ik heb eindelijk een computer weten te bematigen en het voelt zeer onwennig. Ik besef ineens hoe lekker het leven is zonder een computer. Maar goed … mijn eerste week in Costa Rica.
Het begon allemaal een beetje tijdens mijn overstap in Houston, Texas. Twee uur voordat je door de hele visum controle ben om alleen maar over te stappen maar ik was in Amerika en er ware nook echte cowboys op de luchthaven dus toch het Texas gevoel. Tijdens de stopover een kleine dip gehad. Vliegen naar terug in de tijd geeft je toch altijd een super lange dag. Uiteindelijk kwam ik, na nog een korte vlucht van Houston naar San Jose van drie uur, om 22.30 uur aan in hostel Bekuo. Heel erg moe ben ik gelijk naar bedgegaan. De volgende dag kwam ik erachter dat ik in Costa Rica alleen gebeld kan worden en niet kan bellen. Iets met contracten ofzo maar gelukkig is er overal wifi.
Woensdag 16 maart 2016 was dus uiteindelijk mijn eerste “echte” dag in Costa Rica en mijn eerste stap was de lokale currency pinnen. Ik naar de pinautomaat en toen moest ik een bedrag in toetsen: 30.000 leek mij wel genoeg. Ik was even vergeten te checken wat de wisselkoers is. Normaal pin ik grote bedragen om de kosten voor het pinnen in het buitenland te drukken maar dit keer dacht ik een groot bedrag te pinnen het was echter ongeveer 50 euro. De rest van de dag de stad een beetje verkent en het Museo Nacional de Costa Rica bezocht. Het museum stelde niet veel voor en de stad eigenlijk ook niet. Het is total niet toeristisch, dit bleek ook wel uit het feit dat er geen engels wordt gesproken maar alleen Spaans. De meeste toeristen slaan San Jose dan ook over. Maar ja, ik was hier een paar dagen dus het beste ervan maken. Bovendien wilde ik op mijn gemak bijkomen van de vlucht. De rest van de dag beetje op de bank gechilled met eigenaar Brain.
Donderdag 17 maart 2016: Vandaag de meest toeristisch aantrekkelijke dingen bezocht: het Jade museum en de souvernirstraat tegen de middag was ik alweer terug in het hostel. Daar was ik aan het chillen toen ik door de medewerkers die niet werkte werd meegevraaagd voor een lunch. We gingen naar de universiteit om goedkoop te lunchen en vervolgens werden er nog wat boodschappen opgepikt in de wijk San Pedro waaronder wiet. Ineens ging iedereen geheimzinnig doen en ik vroeg wat er was bleek dat ze wiet wilde hebben. Ik moet toch altijd lachen om die geheimzinnigheid. Het is overduidelijk namelijk dat er super veel wiet wordt gebruikt in Costa Rica en iedereen weet het maar legal is het niet. Thank god voor Holland!
Vrijdag 18 maart 2016: Ik vertrek vandaag naar Puerto Viejo aan de Caribische kust van Costa Rica. De afgelopen dagen in San Jose waren relaxed vooral door het chillen hostel en vooral zijn eigenaar Brain. Ik besefde de afgelopen dagen ook dat ik niet wakker werd van de stadsgeluiden maar vooral van de vogels die fluiten en alle andere onbekende natuurlijke geluiden van Costa Rica. Ik werd om 6.45 uur opgepikt door Erik van Caribe Shuttle, we reden door het Nationale Park Braulio Carrilo of beter gezegd we slopen door het NP. Toch apart om in een file te staan in een NP, maar dat krijg je omdat alles een weg elke kant op is. Rond 12.00 uur aangekomen bij Puerto Viejo bleek mijn eerste keus voor een hostel vol te zijn dus op naar Rocking J’s waar de hippies van tegenwoordig leven. De meeste mensen slapen in een tent of hangmat maar aangezien ik net begon heb ik bij een dorm gehouden. Ik ben gelijk de zee ingedoken en deze bleek heerlijk warm te zijn. Later die dag bij een afscheidsceremonie geweest van een medewerker van het hostel. Super mooi om te zien hoe het vlot brandend de zee in ging. Zet je weer even met beide benen op de grond.
Zaterdag 19 maart 2016: De ochtend begon met regen en ik mij net voorgenomen om een fiets te huren en naar Manzanillo te fietsen. Uiteindelijk werd het droog en kon ik van start. In een uur tijd heb ik 12 km gefietst end at in de bloedhitte en bergje op en bergje af. In Manzanillo lekker tussen de lokals op het strand gelegen om tegen 14.00 uur weer terug te gaan fietsen. En het deed al pijn. De laatste kilometer waren zeer pijnlijk voor de poes. Dat krijg je als je 24km gaat fietsen terwijl je het niet gewend ben.
Zondag 20 maart 2016: reisdag van Puerto Viejo naar Tortuguero. Je wordt eerst naar Moin gebracht om vervolgens ongeveer vier uur op een ongemakkelijk stoeltje in een boot te gaan zitten. Gelukkig was er een pause tussendoor en was de natuur adembenemend mooi. Een geweldig cadeau was de luiaard die heel goed in het zicht hing. Nu besef ik pas hoe uniek het was. Naast de Sloth (luiaard) heb ik ook nog een stuk of 8 brulaapen, 3 capacijnaapjes, koeien die badderen, hagedis, leguaan en vele tropische vogels gezien. Dit is toch geweldig end at terwijl ik gewoon onderweg was naar een volgende bestemming. Rond 14.00 uur kwamen aan in Tortuguero, een plaats bekend om zijn schildpadden die jaarlijks terugkeren om hun eieren te lggen op het strand. Deze plaats is alleen per boot bereikbaar maar kon ik niet overslaan vond ik. Ondanks dat later bleek dat er meer plaatsen in Costa Rica zijn waar de schildpadden hun eieren leggen.
Maandag 21 maart 2016: Canoe toer. Erg vroeg in de morgen in een kano om de vele dieren van Costa Rica te spotten. Van 6.00-9.00 rondgevaren in de regen maar superveel dieren gezien en gehoord. Weer de brulapen en capicijnenaapjes, wat unieke vogels, 5 kaaimannen, 4 toecans en de rivierschildpad. Een mooie en geslaagde morgen ondanks het weer. De rest van de dag gechilled in het Aracari hostel met Cynthia (Belgische). Tijdens het hangen kregen we in de tuin van hostel gewoon de hummingbirds en toecans cadeau en toen we besloten het Nationale Park in te gaan via de illegal manier kwamen de gids Mogli tegen die ons nog even wees op een slangetje en een sloth. Bovendien haalde hij nog even een cocosnoot uit de boom voor ons om op te drinken op het strand. Door Mogli zijn we uiteindelijk het NP niet ingegaan maar hadden we toch nog even wat dieren meegepakt. Die avond hebben Cynthia en ik het over terrorisme. Cynthia zei het elk moment te verwachten terwijl ik het allemaal overdreven vind en het zal wel overwaaien. Helaas kreeg Cynthia de volgende dag gelijk.
Dinsdag 22 maart 2016: Wakker worden je sociale media checken en alleen maar berichten over een terrorisme aanslag in Belgie lezen. Dat is toch altijd even schrikken vooral door het feit dat Cynthia en ik het er toevallig de avond ervoor nog over hadden. Het komt steeds dichterbij zo lijkt het. Ik heb nog nooit van Zaventem gevolgen maar Cynthia een paar weken ervoor nog. Het lijkt mij toch erger als het op een plek gebeurt waar je welis komt. Ik besefde mij ook gelijk dat ik in Costa Rica veiliger ben dan in Nederland waarbij ik elke dag bijvoorbeeld op Utrecht Centraal kom. Het regent vandaag veel in Tortuguero dus ik besluit tussen de buien in naar het het Schildpadden centrum te gaan. Het is nog geen seizoen voor de schildpadden om te komen dus de video en uitleg in het centrum vormde ook gelijk het hoogtepunt. Wel nog even geleerd dat er afgelopen jaar 28 leatherbacks hun eieren kwamen leggen en 20.000 groene schildpadden dit doen. De grote leatherback is du seen stuk zeldzamer om te zien. De eerste had zich dit jaar wel al gemeld maar de kans dat je er nog een ging zien zo vroeg in het seizoen was nihil. De schildpadden worden tijdens het graven van het gat voor hun eieren door de medewerkers van het centrum getagd. Hierdoor weten ze bijvoorbeeld dat de schildpadden om de 2 a 3 jaar terugkomen om hun eieren te leggen op het strand waar ze geboren zijn. Een uniek moment want dit is het enige moment dat de zeeschildpad de zee verlaat. Na weer een fikse bui mij toch droog naar het hostel weten te verplaatsen waar ik de rest van de dag vertoefde en mijn tas weer inpakte want morgen vertrek ik landinwaarts richting La Fortuna en de Arenal Volkaan.
Dit waren mijn belevenissen van de eerste week in Costa Rica. Het is heerlijk warm met hier en daar een tropische bui maar ja dit groene land is natuurlijk om een reden zo groen. Het is tot nu toe alleen nog maar genieten. Pura Vida! Zeggen ze hier en dat klopt helemaal. Ik kan niet anders zeggen dan dat het leven hier inderdaad Pura Vida is.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
