Byron Bay

G’day mates!

Vorige week vertrokken van Surfer Paradise (Salou van Australië) naar Byron Bay (Hippie dorp). Byron Bay het eerst wat je opvalt zijn de hippies. Soms heb je het idee dat die mensen zijn blijven hangen in de tijd. Echt leuk om te zien! Maar Byron bay zit vol stereotypes. Zo heb je de veelste knappe surferboys hier met aan iedere vinger een meisje maar er lopen hier ook verschillende jongen met snor rond. Best eng om te zien en die heb ik maar bestempelt als foute Duitse pornoster. Het is hier een beetje zien en gezien worden. Hoe gekker, hoe beter niks is hier te gek. Dat is wel gaaf en gelukkig heb ik eindelijk knappe Australiërs gevonden. Dus als je ooit naar Australië komt voor de mannen ga dan naar Byron Bay want daar zitten ze. De rest die ik tegen ben gekomen gaande weg vielen erg tegen.

Zondag 7 november, bus naar Byron bay. Na het uitchecken en ontbijt ben ik rond 10 uur met de bus richting Byron Bay gereden. Ik vond het een erg leuke rit. We gingen door veel leuke kleine surfplaatsjes. Het is zondag dus was erg druk en er waren surfwedstrijden bezig. Ook kan ik zeggen dat ik door Miami ben gereden want blijkbaar hebben ze die hier ook. Nog iets grappigs op de grens van Queensland naar New South Wales gaat de klok een uur vooruit. Tenminste dat ligt aan je reisroute maar voor mij ging die vooruit. De grens ligt tussen Coolengata en Tweed heads twee kleine dorpjes die aan elkaar liggen. Moet je voorstellen als je daar woont die mensen vieren altijd twee keer Nieuwjaar dat weet ik zeker. Maar ik ben aan het afdwalen ik was rond 14.00 uur in Byron Bay toen ben ik naar de hippiemarkt gegaan, het centrum een beetje verkend en de nodige boodschappen gehaald voor de rest van de week. Terug in mijn kamer kwam mijn kamergenoot binnen was het hetzelfde meisje als waarmee ik in Noosa ook al op de kamer lag. Dit is wel heel toevallig. Je komt wel vaker mensen tegen in de hostels maar twee in dezelfde kamer voor maar vier personen is echt heel toevallig. Een ander verdacht feitje hier is dat er absurd veel Nederlanders hier zitten. Byron Bay is erg vrij ook qua drugs en heel toevallig zitten er hier veel Nederlanders of is daar niks toevalligs aan en voelen we ons hier gewoon thuis. Gaande week werden het zelfs alleen maar mee Nederlanders en begonnen we een beetje op de Duitsers te lijken die normaal altijd het bovental voeren. ’s Avond heb ik lekker Nederlands geklets onder het genot van heerlijke nacho’s gehaald bij Ozymex een echte aanrader in Byron Bay.

Maandag 8 november, lighthouse. Wakker worden en dan zien dat het bewolkt is wat doen je dan als Nederlander dan pak je de fiets die hier gratis te huren is n het hostel. Samen met Jochem ben ik op pad gegaan naar de Lighthouse oftewel vuurtoren van Byron bay. Het laatste stuk gelopen want was echt te steil en daar ben ik niet voor gemaakt. Bovendien was de zon inmiddels wel gaan schijnen en was het best warm. Buiten de vuurtoren kan je ook naar het meest oostelijke puntje van Australië lopen dus hebben we ook gedaan. Ik heb al een keer in de meest westelijk pub iets gedronken en nu stond ik op het meest oostelijke puntje. Toen dacht ik wel even hoeveel ik eigenlijk gereisd heb de laatste maanden. Na de lunch zijn we terug gaan fietsen en dat ging in 3 seconden omdat het bergje af was. Daarna hebben we onze fietsen ingeruild voor de gratis bodyboard van het hostel en zijn we naar het strand vertrokken. Ik heb misschien surftalent maar bodyboarden ging mij beroert af. Na het strand douche en klaar maken voor Cheekey Monkey Vipnight voor ons hostel. Goedkope maaltijd al hebben we daar paar uur op moeten wachten was erg goed, gratis bier en de hele avond prijzen winnen. Er zijn heel veel plaatsen met van die spelletje maar dat zijn meestal drink spelletjes. Dit waren meer sportieve spelletjes en ik had de basketring al zien hangen. Dus toen ik het woord basketbal hoorde stond ik vooraan want na zeker twee maanden geen korfbal meer in mijn handen te gehad wilde ik gewoon weer is een balletje gooien. Het was de bedoeling om acht keer op rij te raken van zo’n 1,5 meter afstand. Er was een gast voor mij die al snel faalde toen ik mij kans greep en moeiteloos acht keer raak gooide en dat met drie bier op. Volgens Jochem die erbij was moest ik de gezichten van de mensen om mij heen zien. Ze waren allemaal verbouwereerd. Maar wat heb ik gewonnen? Een reis van Melbourne naar Adelaide over de Great Ocean Road ter waarde van 280 dollar. Dit was goed nieuws voor mij want daar ben ik nou net nog van plan heen te gaan. Dit was een lekkere kosten besparing voor gewoon wat lol voor mij. Het was ook eigenlijk gewoon te makkelijk voor mij. Ik had liever die basketbal nog langer in mijn handen gehad. ’s Avond lekker liggen dromen van mijn overwinning en dat lekkere gevoel dat het geeft.

Dinsdag 9 november, wakeboarden. ’s Ochtend wakker worden met regen maar wel goed nieuws horen want er waren genoeg mensen om te wakeboarden. Om 12.45 uur vertrekken naar de Tweed River om bij Tweak wakeboarden te gaan wakeboarden voor de tweede keer in mijn leven. Ik had het snel weer te pakken. We waren met zijn drieën dus was snel aan de beurt elke keer. Het meest vervelende voor mij was nog het wakeboard van mijn voeten te krijgen. Misschien waren mijn voeten iets te groot voor het damesboard ofzo. Tussen de eerste en de tweede ronde in liet Jesse de eigenaar nog even zien hoe het echt moet met springen, draaien en pirouetten in de lucht. Na het wakeboarden wachten onze verdiende barbecue met een hamburger, worst, salade en bier. Rond 17.30 uur waren we weer terug in het hostel moe en voldaan. ’s Avond niet zoveel trek dus iets kleins gehaald en vroeg gaan slapen na een vermoeiende wakeboarddag.

Woensdag 10 november, barbecue en sangria avond in hostel. Ja hoor! Weer regen toen ik wakker werd en dan werd ik ook nog wakker met spierpijn in mijn armen, benen, rug maar vooral mijn nek. Ik was blijkbaar toch wel hard gevallen dat ik last van mijn nek had. Het was ook de dag van het afscheid van Jochem hij reist verder naar Sydney waar ik heb heel misschien nog zie. Ik had vandaag een relax dagje ingepland beetje computeren, bed liggen, wandelen en informatie gaan over de Ozexperience het bedrijf waar ik die reis bij had gewonnen. ’s Avond had het hostel voor $5,- barbecue en $5,- onbeperkt sangria voor 2 uur. Ten eerst was het eten te weinig en toen ging iedereen aan goedkope sangria dat gemixt was met gone (soort goedkope wijn al mag je het geen wijn noemen) en in gone zit 12% alcohol dit leverde aardig wat kotsende mensen op. Ik had het gehad dus ben nog even naar Cocomangas gegaan een club in de stad waar ik nog een gratis drankje te goed had. Toen ik ’s avonds terug kwam had er iemand in het ene toilet de pot niet gehaald met kotsen dus die lucht alleen al liet mijn ook bijna over mijn nek gaan maar ja als je moet plassen moet je plassen.

Donderdag 11 november, stranddagje. Eindelijk werd ik wakker met zon dus vandaag werd een stranddagje. Helaas werd ik ook wakker met de kotslucht nog steeds in het toilet. Wat wel weer netjes was opgeruimd toen ik terug kwam van het strand voor mijn douche. Ik had vandaag ook weer trek in nacho’s en ik was net op tijd terug in het hostel toen het begon te regen hier. Dit was wel gelijk een goed excuses om een avondje achter de laptop door te brengen met foto’s uploaden naar hyves en foto namen geven voordat ik vergeten ben waar het was. Wat is soms heb als ik de foto’s van Curaçao zie.

Vrijdag 12 november, wasdag. Het was een warme dag vandaag maar ik moest hoog nodig mijn was doen. Tussen het wassen en drogen in even naar het centrum te lopen om iets te vragen voor mijn mobiele telefoon en ik kon mijn nieuwsgierigheid niet langer bedwingen en heb een aurafoto laten te maken. Ik had er al een van een jaar of tien geleden maar deze zag er duidelijk ander uit. Belangrijkste kleuren waren groen link en rechts van mij en geel boven. Ik was verbazingwekende genoeg erg in balans. Nu moet ik zeggen ik voel mij ook wel erg in balans. De zoektocht in Australië naar mijzelf is al aardig gelukt en dan de dingen die de vrouw zag aan mijn aura bevestigde alleen maar waar ik al mee in mijn hoofd zit en van plan ben te gaan doen. Zo zie maar het helpt soms wel om letterlijk afstand te nemen van je leven. Nou is het geen garantie dat als ik terug ben niet weer hetzelfde heb als na Curaçao maar laten we hopen van niet en ik vermoet ook van niet. Ik ga hier zeker met een ander gevoel weg dan uit Curaçao al heb ik hier nog een paar maanden te gaan maar kijk al erg uit naar huis. Al zullen jullie dat misschien gek vinden. Na het wassen en het spirituele gedoe was het eindelijk tijd voor strand. Daar heb ik nog even gerelaxt. Helaas kwam ik ook met iets anders het strand af. Na een paar dagen keelpijn heb ik nu ook een loopneus dus kan ik nu officieel zeggen dat ik verkouden ben dus ik heb het de hele avond rustig aan gedaan.

Zaterdag 13 november, verkouden. Ik heb al aardig wat pakjes zakdoekjes weg gesnoten toen ik wakker werd en klaar was om de heerlijk zoute zee in te duiken in de hoop dat het mijn loopneus zou helpen. Helaas helpt het niet veel en heb ik de loopneus nog steeds. Het was wel een geslaagd dagje strand. Ik heb vandaag gebodysurft. Dit doen surfers om timen van de golf en peddelen te oefen. Het is zonder board een golf surfen met je lichaam en een hand voor om te sturen. Tot mijn verbazing lukt het erg goed. Ik heb de grote lol gehad in de zee al was ik wel steeds. mijn broekje of topje kwijt door de kracht van de golven. Na een dagje strand was ik toe aan een verfrissende douche. Ik ben nu mij blog aan het type en ga het vanavond rustig aan doen met mijn verkoudheid. Morgen ga ik naar Coffs Harbour mijn laatste korte stop voor Sydney.

Er staat dus genoeg te wachten volgende week. Coffs Harbour, Sydney en het missen van de bruiloft van mijn nichtje. Wat ik zo erg vind om te missen! Omdat het eindelijk een positieve gebeurtenis is in onze familie na al die nare gebeurtenissen van voorgaande jaren. Ik zal zeker aan jullie denken als ik Sydney loop.

xxx
Nicole