Sweet as, Sydney!

G’day mates!

Ongelooflijk al weer bijna december en ik ben al weer 3 maanden weg van huis. Na 3 maanden Australië begint toch ook echt de aussie slang zijn intrek te nemen in mijn Engels maar van mijn Nederlands Engels accent kom ik toch moeilijk af. De meeste mensen herkennen mijn nationaliteit daar aan en anders wel als ik mijn achternaam zeg. Ah, Dutchie! Maar terug naar mijn belevenissen in Sydney en er omheen als je het zo kan noemen ten minste oordeel zelf maar.

Zondag 21 november, Blue Mountains. Rond 8 uur werd ik opgepikt door een oud busje met Rod als bestuurder en de gids van de dag. Alle inzittende werden gangsters genoemd voor als hij ons bij elkaar moest hebben. Je moet toch wat doen om op te vallen tussen al die toeristen die ook naar de Blue Mountains gaan. Na zo’n 2 uur rijden vermoet ik waren we bij de Wentworth fall oftewel een waterval. Hier hebben we nog zeker een uur rond gewandeld toen het al tijd was om onze lunch op te halen. Een echt Australische Meatpie en salade. Het was de meest vieze meat pie die ik hier op heb maar goed. Het vult wel lekker. Vervolgens zijn we vanaf het geijkte programma afgeweken om toeristen te ontwijken. Volgende stop was Pulpit Rock lockout. Hier krijg je een geweldig mooi beeld van de Blue Mountains die normaal blauwer zijn maar was zulk goed weer vandaag er geen blauwige mist rond de toppen hing. Hierdoor kon je wel weer verder kijken. Na pulpit terug naar programma en de toeristen trekpleister nummer één. De Tree Sister! Dit zijn drie rotsen in de Blue Mountains met een verhaal dat volgens onze gids is bedacht door een witte man uit het bezoekerscentrum in plaats van een echt Aboriginal verhaal. Het verhaal is dat een medicijn man zijn drie dochter in steen heeft veranderd om ze te beschermen tegen drie mannen van een andere stam. De mannen lieten het er niet bij zitten en oorlog brak uit. In die oorlog is de medicijn man gestorven dus kon hij nooit meer zijn drie dochter terug veranderen en zijn ze voor altijd van steen. Na deze trekpleister zijn we naar een geheimen plek vertrokken geen idee hoe het heet maar was prachtig. Alleen locals komen daar dus was op dat moment niemand anders. Toen was het al weer tijd om terug te keren naar Sydney wat een aardig eind was want op een gegeven moment keek ik op de borden en daar stond Sydney 100 km. Voordat we het centrum in reden zijn we mijn verzoek door Olympic park gereden. Ik wou zien of het de moeite waard was om daar een dagje uit heen te plannen. En dat was het zeker. Terug in het hostel was ik moet en voldaan dus was het douche, eten en slapen.

Maandag 22 november, Botanische tuin. Lekker lang uitgeslapen om rond 12 uur met mijn eigen uitgestippelde wandeling door Sydney te gaan beginnen. Iets later dan gepland want oud reisgenootje Jochem belde vanuit Melbourne om te vragen wanneer ik die richting ik ging. Ik ga zondag en Jochem vliegt vrijdag al weer naar het zeer koude Nederland. Zeg ik terwijl ik in mijn korte broek zit. Ginfel, Ginfel! Maar weer verder naar Sydney. Ik ben via Hyde park, langs het Anzac war memorial richting St. Mary Kathedraal gelopen. Hier heb ik een kijkje binnen genomen maar foto waren verboden maar was zeker de moeite waard. Een hele mooie kerk zeg ik als niet-gelovige. Vervolgens ben ik door gelopen naar The Mint dit is een deel van het Rum ziekenhuis maar dat was veelste groot dus doet het nu dienst als wat anders. Je kan het bezoeken maar ik vond er niet veel aan. Daarna ben ik doorgelopen naar de Royal Botanic Garden. Dit is de oudste botanische tuin in Australië gebouwd in 1816 door Governer Macquarie. Die ook zo ongeveer alles naar zichzelf vernoemd heeft. De naam Macquarie zie je over door Sydney. Maar terug naar de tuin ik was precies op tijd voor de gratis rondwandeling met gids. Dus daar nog wat rondgewandeld om mijn eigen wandeling te voort zetten richting Mrs Macquaries piont. Om een geweldige foto te maken van zowel Opera house als de Harbour Bridge. Ik heb ik ook even genoten van mijn verlate lunch om daarna langs het water naar de Governers House te lopen. Ik kon helaas niet naar binnen. Er zijn gratis tours van vrijdag t/m zondag dus besloot ik later terug te keren om de binnenkant te zien. Wel foto gemaakt van de buitenkant wat ook prachtig is, het is net een kasteel of paleis. Toen was het grande moment daar het Sydney Opera House van dichtbij. Helaas niet van binnen want zo’n tour is achterlijk duur. Na het Opera house richting de ferry’s gelopen om informatie over de ferry naar Manly op te pikken voor later deze week. Daarna was het tijd om richting hostel te gaan want mijn voeten en benen begonnen aardig te klagen. Bovendien ga ik vanaond zelf koken en wel Nacho’s. ik had alleen iets te heten saus was niet echt grappig voor mij mijn huisgenoten lachte zich wel rot. Daarna nog even op internet mijn mail gecheckt en tot mij grote heugenis vond ik daar een e-mail van Craig Miller de coach van het Australisch korfbal team onder 23 jaar. Ik ben uitgenodigd een trainingsessie mee te doen. Zo’n kans laat ik niet schieten was alleen een probleem geen korfbalschoenen bij mij. Dus dat word basketball schoenen kopen omdat ik mij niet wil blesseren zo vlak voordat ik van plan ben te gaan werken.

Dinsdag 23 novemeber, Bondi Beach. Helemaal Happy met mijn korfbalnieuws met ik richting Bondi Beach vertrokken met de bus. Je kan Bondi beach kennen van de Net5 serie Bondi rescue. Ik vond er niet veel aan. Leuk dat ik er ben geweest maar nee! Er was geen Australiër te vinden op het strand Buiten de strandwachten en het water was echt achterlijk koud. Zo koud heb ik het nog niet meegemaakt in Australië. Bovendien was ik nog zo opgefokt met het nieuws over korfbal dat ik niet kon stil blijven liggen dus ben ik vrij snel weer richting Sydney centrum vertrokken om schoen te gaan zoeken. Helaas is er geen Basketbalschoen te vinden in mijn maat en dan ook nog al die verwarrende maten hier mannen, vrouwen en kinderen is allemaal anders. Ik snapte er niet veel van maar geen schoen gevonden tot mijn grote terleur stelling. Als troost ben ik lekker uit eten gegaan bij Scrufy Murphy’s een heerlijk steak op. Later die avond ben ik weer terug gegaan want het was Frathouse avond dus ik ben nog even los gegaan met een stel franse huisgenoten van mij.

Woensdag 23 november, Olympic Parc. Ik moest mijn haasten om te trein te halen en wat bleek zat ik ook nog in een stakende verpleegsters trein. Die gingen ook naar Olympic parc om gezamenlijk in het Sports Centre te staken. Rond 11 uur was ik op Olympic park. Even bij het informatie centrum een plattegrond opgehaald en ben gaan rond lopen zover en goed als het kon want ze waren een autobaan aan het bouwen voor het volgende weekend. Dan komen de V8 auto’s race en ’s nachts in het stadion Gun’s & roses optreden. Ik ben langs alle stadions gelopen, de stelling waar de olypische vlam op branden en natuurlijk het Olympisch zwembad. Het doel waar ik voor ging. Ik wou 10 jaar na dat Inge de Bruijn haar 4 gouden medales haalde hier ook een duik nemen in het zwembad. Helaas zijn de startblokken nu anders maar toch. Ook ik kan nu zeggen dat ik in het Olympische zwembad van Sydney heb gezommen. Toen was het al weer tijd om richting de trein te gaan want ik ga vanavond naar de Musical Jersey boys en daar moest ik ook weer op tijd zijn. Helaas was mijn planning weer niet perfect en moest ik mij een beetje haasten. Na 3 maanden vakantie is mijzelf aan de tijdsplanning houden best lastig maar ik was op tijd. Het was een leuke musical met veel bekende liedjes, zelf liedjes waarvan ik niet wist dat het origineel van Frank Valli is zoals bagin you. Het was een goede musical maar opvallend vond ik toch dat het publiek geen staande ovatie geef. In Nederland erger ik mij altijd aan die mensen die over enthousiast zijn maar die miste ik hier. Ik stond als een van de weinige wel. Ik vind dat er bij horen. Als je hu n optreden goed vind geef een staande ovatie als bedankje. Dan zijn de nuchtere Hollanders op musical gebied in ieder geval veel losser en enthousiaster dan Australiërs. Dat vond ik gewoon zo opvallend.

Donderdag 25 november, The Rocks. Vandaag was het tijd voor mijn andere zelf uitgestippelde stadswandeling. Dit keer richting The Rocks (oudste wijk in Sydney, bij de haven) en noord-Sydney. Maar eerst even nog wat souvenirs gekocht in het goedkope Paddy’s Market. Daarna met de gratis stadbus naar Circular Quay om daarvandaan aan de wandeling door The Rocks te beginnen en opzoek te gaan naar de trap richting de Harbour Bridge want die wou ik wel is even van de andere kant bekijken. In zo’n 20 minuten lopen sta je in Noord-Sydney. Daar heb ik even rond gelopen en gekeken bij Luna Park en North Bath. North Bath is een zwembad op de rand van de rivier. Echt een top locatie voor een zwembad. Het was dat ik de vorige dag al had gezwommen in een zwembad maar anders had ik de entree betaald en hier een duik genomen. Ik heb in het noorden nog even van mijn lunch genoten om daarna de brug weer te beklimmen richting het centrum. Ik hoopte dat ik dit keer meer geluk had met het shoppen naar basketbalschoenen maar weer werd ik teleurgesteld in het centrum geen ruime keus basketbalschoen. ’s Avond een heerlijke Kangeroo Kebab op en daarna met een paar huisgenoten naar Scruffy Murphy’s voor de Latin avond.

Vrijdag 26 november, Manly. Voordat ik de boot naar Manly neem ben ik gaan informeren naar de mogelijkheden voor Nieuw-Zeeland. Ik heb gisteravond ineens in mijn hoofd gehaald dat ik dat ook wil zien nu ik toch al aan deze kant van de wereld ben. Dus ik naar een van de vele boekingskantoren voor backpackers hier en die hebben een heleboel informatie gegeven waardoor ik alleen maar enthousiaster voor mijn plan werd. Maar ik heb vandaag een Manly dag dus niet te lang in blijven hangen en op naar de ferry die ik nog net op tijd had. Manly is ook een wijk in Sydney net als Bondi. Eigenlijk zouden het in Nederland waarschijnlijk al een dorp noemen maar ja het is Australië hier. Manly is een surfplaatje erg leuk om te zien. Na wat rond te hebben gelopen in het centrumpje wil ik op het strand gaan zonnen en zwemmen als de zon niet meer te verschijn wil komen. Dus Na nog wat door mijn Nieuw-Zeeland informatie te hebben gelezen ben ik maar weer terug gegaan naar de ferry die ik ook weer net op tijd had richting Sydney. In Sydney nog even The Rock bezorgt want daar hebben Moonlight markt in het weekend met eten, drinken, muziek en kunst. Ze hadden zelf Dutch Pancakes oftewel poffertjes. Ik heb ze niet genomen want thuis wacht mijn gratis barbecue weer en dat was de vorige goed bevallen. Ongelooflijk dit was de laatste hele dag in Sydney. Het is zo snel gegaan. Ik vind Sydney echt een super stad of zoals ze hier zeggen het is Sweet As!

Zaterdag 27 november, Canberra. Rond 7 uur werden we opgepikt door Rob. Hij heeft in Canberra gestudeerd en geleefd en was onze kenner voor vandaag. Na 4 uur rijden waren we in Canberra, de hoofdstad van Australië. We zijn langs de ambassades gereden want die zien er hier uit als het land van herkomst. Dus de Chinese ambassade is in Chinese bouwstijl en voor de Amerikaanse is geen ander soort materiaal gebruikt dan alleen Amerikaans materiaal. Na een rondrit langs de ambassades was de eerste stop het Parlement house waar de eerste en tweede kamer van Australië zich bevind. Hier worden ze het Senaat en Hous of Representatives genoemd. Canberra de stad bestaat pas zo’n honderd jaar en is gebouwd omdat Sydney ook het parlement in hun stad wilde hebben en toen heeft Australië de middenweg gekozen en een stadgebouwd voor hun regering. Na de rode (senaat) en groene (Representatives) te hebben gezien hebben we op het dak nog van het uitzicht genoten over de stad. Toen was het tijd voor je persoonlijk keuze je kon kiezen uit verschillende musea of de stad. Ik heb voor het National museum of Australië gekozen. Dit ging over de hele historie van Australië en hoe alles tot stand is gekomen. Daarna werden we allemaal weer opgepikt om naar Mount Ainsle te gaan, het hoogste punt van Canberra. Hier heb een uitzicht over de hele stad. Laatste stop van vandaag was War Memorial, een indrukwekkend oorlogsmuseum en herdenkingsplek. Jammer dat we niet meer tijd hadden maar we moesten echt weer richting Sydney. Op de weg terug hadden we nog een luxe diner. Nee, grapje! Het was wel een memorabel moment het was mijn eerste maal bij Hungry Jacks zeg maar de Australische Burger King. Zit ook een verhaal achter die ik wel weet maar te lang is om te vertellen in deze blog. Dit was het eerst fast food a la Macdonald voor mij in drie maanden. Dat wou ik wel even genoteerd hebben. Om 21.45 uur stapte ik weer uit de bus en was ik weer terug in Sydney voor mijn laatste avondje. Dus pakken en nog even genieten van een bed want morgenavond word overnachten in de bus. Ook heb ik snel mijn foto op een usb-stick gezet echter de eerste was al voor dus moet je na gaan hoeveel foto’s ik al heb over de duizenden.

Zondag 28 novmeber, laatste dagje Sydney. 10.00 uur was uitchecken en mijn tas afgooien bij Premier de busservice waarmee ik reis. Daarna ben ik naar een sportzaak gelopen op aanraden van een student die zelf basketbald en het was raak er waren meer schoenen alleen mijn maat was uitverkocht maar de verkoper keek voor mij in de computer en zag dat in Melbourne wel nog genoeg waren. Dus ik ben vol goede hoop vertrokken. Na het shoppen met de bus richting Circular Quay om naar de gouverneurs huis te gaan want die wou ik nog van binnen bekijken. Voor de laatste keer langs de Opera house gelopen maar het was chaotisch en niet vanwege de regen die viel. Er waren cameraploegen en zelf een helikopter dus ik kon mijn nieuwsgierigheid niet bedwingen en ben op de cameraploeg afgegaan bleek dat Bono elk moment uit het Opera House kon komen. Dat vond ik niet de moeite waard om op te wachten dus ik ben door gelopen naar de Governers house voor de begeleide tour. Ik had de tour van 12.30 uur en een uur later stond ik weer buiten. De binnenkant was mooi maar hier mochten geen foto’s van worden gemaakt dus als je het wilt zien moet je naar Sydney komen. Toen de stadsbus terug genomen naar centraal station waar mijn bus naar Melbourne vertrekt. Om 15.20 uur ging een drukke bus richting Melbourne. Ik had een rit van 17 uur voor de boeg. De eerst paar uur zat ik naast een geestelijk gehandicapte man en dacht ik even heb ik weer. Maar gelukkig moest hij er onderweg vrij snel uit en kon ik de nacht toch liggend doorbrengen. Tenminste zo goed als het gaat in een bus. Om 20.00 uur hadden we de maaltijd pauze en elke maaltijdpauze eerder was bij een normaal restaurant maar nu niet bij. Nu was het bij MacDonalds. Zo eet je het drie maanden niet omdat je het bewust ontwijkt, zo word je ongeveer gedwongen om het 2x achter elkaar te eten. Ik moet zeggen gaat er toch nog steeds makkelijk in, hoor. Toen was het wel bedtijd en probeer je wat slaap te pakken. Het meest achterlijke vond ik wel dat we om 4.00 uur weer verplciht de bus uitmoesten bij de meesten mag je dan blijven liggen maar we moesten eruit. Half slaap dronken de bus uit om frisse lucht te halen. Dit was de laatste stop want iets over 8 uur waren we op plaats van bestemming namelijk Melbourne.

Wat ik van Melbourne vind hoor je volgende week. Ook volgende week zal mijn blog niet op zaterdag er al zijn want dan zit ik midden in mijn Great Ocean Road trip. Ik verwacht hem volgende week maandag of dinsdag te schrijven. Ik verheug mijn nu al op Adelaide en mijn aanstaande korfbal ervaring maar ik moet nog even wachten. Eerst nog het wereldberoemde Melbourne (Neighbours word hier opgenomen) en Great Ocean Road bezoeken. Zoveel leuks in het verschiet en misschien zelf nog Nieuw-Zeeland. Hopelijk heb ik dan een besluit genomen over Nieuw-Zeeland maar ik vermoet van niet mijzelf kende.

xxx,
Nicole