Verliefd, verbrand, ontslagen en een gebroken hart

G’day mates!

De titel zeg eigenlijk alles wat ik de laatste 3 weken heb mee gemaakt. In mijn vorige verslag nog ervan overtuigd dat ik een saai leven zou hebben de komende weken maar niks was minder waar.

Woensdag 5 januari, vrije dag. Ik wou eigenlijk naar het strand maar het regende als een gek dus dat was letterlijk in het water gevallen. Dus de hele ochtend gecomputerd muziek gedownload enzovoorts. ’s Middags waren Sami en Fritz gelukkig al snel klaar dus wij naar de kroeg voor pool. De jongens waren onder de indruk van mijn kunsten nadat ik ze allebei had verslagen. En dit waren de beste poolspeler van het huis. Echt lache! De jongens zijn daarna alleen nog maar meer gaan drinken om het verlies te verzachten. ’s Avond lag ik al om 22.00 uur in bed maar het voelde alsof het 4 uur ’s nachts was. Dat heb je als je vroeg begint met feesten.

Donderdag 6 januari, werk. Na 2 dagen vrij moest ik vandaag weer werken en zoals gewoonlijk van 12.00-21.00 samen met het dreamteam Luuk en Lincon. Alles verloop zoals altijd totdat er tijdens het schoonmaken iets mis gaat. Ik was aan de kant van de frituur aan het schoonmaken en Luuk aan de andere kant. Helaas stonden er dingen bovenop het tussenstuk en per ongeluk stoot Luuk het mij kant op. Een doos valt in het frituurvet en spat op over mij. Ik zag het aankomen en het enige wat je dan denk. O shit dit gaat pijn doen. Gelukkig was de frituur al zeker een 15 minuten uit maar toch pijnlijk. Over mijn rechterarm en op mijn voet. Uit reflex gelijk schoen en sok uit en in de gootsteen gesprongen om te koelen. Na dit ongeluk ben ik richting huis gegaan maar een fijne avond heb je niet. Het branden nog zo erg. De brand was de volgende dag weg maar ik had een grote blaar op mijn voet.

Vrijdag 7 januari, halve dag werken. ’s Ochtend naar mijn werk om te vertellen en laten zien wat er gebeurd was. Het gaf echter niet de reactie die ik verwachte. Ik moest vandaag gewoon werken. Ik kreeg een gaasje en verband en de boodschap gewoon mijn schoenen aan te trekken. Ik moest 12.00 beginnen en gelukkig had ik eerst een baantje in de koelcel. Wat toch een verademing is met brandwonden. Maar rond een uur of 16.00 uur trok ik het echt niet meer. Mijn voet deed te veel pijn. Mijn collega’s zagen de pijn en een van mijn collega’s wilde voor mijn invallen. Dit aanbod kon ik niet weigeren en ben naar huis gegaan om nog wat meer pijnstillers in te nemen.

Zaterdag 8 januari, werk? Ik voelde mij vandaag al veel beter dus ging gewoon naar mijn werk. Mijn mannelijk baas wilde mij spreken. Ik dacht nu vraagt hij hoe het gaat omdat ik gister niet mijn werk af kon maken. Het tegendeel was waar. Ook mijn vrouwelijk baas kwam er bij en toen kreeg ik een hoop leugens naar mijn hoofd die ik op een gegeven moment stopte omdat een van mijn collega’s dit verhaal al aan mij had vertelt. Ik wist het zeker ik werd ontslagen. Kwaad de zaak uitgestormd, mijn tas gaan pakken en solliciteren op het eiland want ik wilde bij Sami blijven. Sami ook boos verhaal gaan halen bij de mannelijk baas maar die waarschuwde hem zich er niet mee te bemoeien en dat hij zich hiermee ook op gladijs bevind. Sami had de middag vrij maar geen zin in strand dus ik ben zelf even een frisse duik gaan nemen. Daarna terug in het huis gechilled. Al mijn collega’s waren down en voor het eerst was het geen feest vanavond maar zat iedereen een beetje voor zich uit te staren. Ik moet morgen (zondag) het eiland verlaten maar mijn collega’s halen mijn over tot maandag te blijven in de hoop dat ik dan al een ander baantje op het eiland heb.

Zondag 9 januari, weer verhuizen. Ik moest het meidenhuis weer verlaten dus ik ben weer terug gegaan naar het jongens huis om daar nog een extra nachtje te blijven. Niet veel gedaan vandaag behalve solliciteren en proberen op het eiland te blijven. Sami is ook niet echt aanspreekbaar. Hij is stil en slaap vrijwel de hele dag.

Maandag 10 januari, ferry terug naar vaste land. Ik heb vanavond de ferry om 18.00 uur dus tot die tijd zitten hopen op een telefoontje. Gelukkig was Sami vroeg klaar met werk maar moet om 17.00 uur weer terug naar werk. Echter was het geen goed gezelschap want ook nu weer wou hij alleen maar op zijn bed liggen. Het is mijn laatste dag bij hem dus we hebben een poos samen op bed gelegen zonder iets te zeggen. Ik zat inmiddels in de woonkamer Tv te kijken toen rond 16.30 uur de vrouwelijke baas het huis binnen kwam met 2 nieuw bewoners want normaal zou ze nooit langskomen. Ze was niet blij. Ik kreeg politie en huisvredebreuk naar mijn hoofd dus ik ben met mijn spullen naar de Hotelpub gegaan waar mijn andere collega’s waren. Maar het lulligste komt nog dat de bazen Sami de schuld gaven dat ik nog in het huis was. Terwijl het een groepsbeslissing was. ’s Avonds sms’te hij al dat hij verwacht dinsdag al weer terug te zijn op vaste land. Ik zat inmiddels te eten met John (mijn kleine broertje) een collega die de laatste ferry had gemist. Gelukkig had ik tenminste gezelschap vanavond.

Dinsdag 11 januari, Sami ontslagen. Het is nu officieel ook Sami is ontslagen en ik voelde mij daar zo rot over omdat het alles te maken had met mij. Ik voelde mij schuldig maar vereerd dat hij zo voor mij opkwam en daarmee zichzelf heeft opgeofferd. Ik heb vandaag niet veel anders gedaan dan solliciteren. Sami komt vandaag nog naar het vaste land maar zou hem niet zien omdat hij een appartement met zijn vrienden heb in Perth.

Woensdag 12 januari, verveling. Vandaag weer is solliciteren, e-mail checken en proberen in contact te komen met Sami. Echter geen succes op alle fronten. ’s Avond backpackers avond in de stad dus naar de Mustang Bar en Black Betty met Frankie een kamergenoot en al zijn vrienden. Ik was niet echt in een feeststemming dus ben eerder naar huis gegaan. In hostel blij dat ik mijn schoen weer uit kon doen en verband van mijn voet bleek dat mijn brandblaar geknapt was. Snel afgedekt en gaan slapen.

Donderdag 13 januari, Scarborough beach. Ik had nou net besloten naar strand te gaan vandaag maar moest nu eerst langs de apotheek om iets te halen om mijn blaar te beschermen voor infectie. Speciale pleisters gehaald op gedaan en naar strand. De pleister werkte niet heel goed maar heeft een paar uur volgehouden. Op Scarborough beach even gezond en gezwommen maar was te winderig. Gelukkig was er een nationale beachvolleybal wedstrijd bezig dus daar heb ik nog een poos naar zitten kijken. Rond 15.00 uur was ik terug in hostel. Klaar met mijn lange haar en voor een douche. Dit hielp echter niet veel ik heb de hele avond nog overal zand gevonden. Na de douche nog even langs de The Job Shop geweest en internet afgespeurd voor nieuwe vacatures. ’s Avonds in hostel bar gehangen met een vriendengroep Engelsen waarvan er 2 mijn kamergenootjes zijn.

Vrijdag 14 januari, Kapper. Ik was zoals het altijd bij mij gaat ineens mijn lange haar zat. Dus eerste ding van vandaag is een kapper vinden. Uiteindelijk nog een veelste dure kapper gevonden maar ik moet en zou het nu weer kort hebben dus voor 30 dollar hebben ze mijn haar geknipt. Best grappig om te zien dat ze het hier heel anders aanpakken dan in Nederland. Nederlanders zijn sneller. Na de kapper neem ik altijd een douche om alle haartjes weg te spoelen. Ik was inmiddels weer helemaal fris nu mijn kleren nog dus tijd voor de was. Natuurlijk ook vandaag weer gesolliciteerd zoals mijn dagen er altijd uitzien nu. ’s Middag nog wezen informeren voor een toer zuidwest die ik nog wil doen en waarschijnlijk snel doe als ik geen baan kan vinden deze week. ’s Avond om 18.00 uur met mijn mam gechat met webcam en toevallig kwam mijn oma ook binnen. Dus konden we elkaar sinds lange tijd weer zien en zwaaien naar elkaar van de andere kant van de wereld. Wat maakt de computer en internet de wereld toch klein. Voor de rest niks meer gedaan. Ik was moet van niks doen dus vroeg gaan slapen.

Zaterdag 15 januari, stadwandeling. Vandaag weer het thema een baan vinden. Ik ben vandaag ook de stad in gegaan om misschien bordjes staff wanted te vinden. Niet veel geluk gehad en ook op internet weer geen succes. ’s Avond weer in hostel bar wat gedronken met de Engelse jongens die inmiddels in een ander hostel zitten omdat deze volgeboekt is. Ook was er vandaag eindelijk reactie van Sami. En zoals ik al een beetje verwacht was het niet een heel leuk bericht. Hij wilt of kan mij niet meer zien omdat hij dan te verbonden aan mij raak en ik ga weer weg. Zo zei hij het. Ik dacht dat we beide reisplannen hadden maar misschien ben ik de eerste die gaat. Ik geef hem groot gelijk. We waren al te veel verbonden naar mijn gevoel. Ik heb al dagen een rotgevoel omdat ik hem niet kan zien en hij zo impulsieve met opkomen voor mij dat hij zichzelf daarmee ook ontslagen heeft. Ik vind het erg jammer dat ik hem niet meer kan zien. Ik hoopte dat we elkaar toch nog af en toe konden zien in die 6 weken maar ik realiseer mij ook dat wij elkaar niet kunnen zien als gewoon vrienden daarvoor zijn er al te veel gevoelens tussen ons.

Zondag 16 januari, gebroken hartje. Nu het hoge woord eruit is voel ik mij niet top. Maar ook vandaag is het thema baan vinden en er is Mike een van die Engelse jongens die mij dolgraag wil opvrolijken. Het is fijn maar voor mij voorlopig geen liefde meer tenminste niet in Australië of Nieuw-Zeeland. Ik wil het nu alleen bij vrienden houden zoals ik eigenlijk altijd al van plan was.

De afgelopen 3 weken waren erg intens met werken, feesten en de liefde. Nu hoop ik snel weer een baan te vinden om mijn gedachten te verzetten en weer in rustiger vaarwater te komen. Ik kan nu wel officieel zeggen dat ik in Australië alle ingrediënten van het leven voorbij heb zien komen. Ik kwam hier om mijzelf te herpakken en hervinden en dat had ik na drie maanden welredelijk weer op de rails en dan opeens wanneer je het, het minst verwacht komt daar liefde om de hoek kijken. Mijn leven begint toch wel een beetje op een speelfilm te lijken nu. En wie weet in de toekomst misschien wel een einde als een romantische comedy. Ik hoop jullie volgende week leuker nieuws te kunnen brengen en anders ga ik weer reizen en dat is ook leuk dus leuker word het sowieso.

xxx
Nicole